3 Maj to podwójne święto. W Kościele obchodzimy uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nawiązuje do wydarzeń z historii Polski, obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 roku i ślubów króla Jana Kazimierza powierzenia królestwa opiece Matki Bożej. Uroczystość została ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 roku.
3 Maja jest też świętem narodowym. Jest to rocznica podpisania Konstytucji 3 maja w 1791 roku. Była to pierwsza konstytucja w nowożytnej Europie, a druga, po amerykańskiej, na świecie. Trzecia była konstytucja francuska.
Z tej okazji organizowane są uroczyste obchody, festyny, zabawy. My też wybraliśmy się do Twierdzy Wisłoujście. Na festyn, ale bardziej na zwiedzanie. Jeśli chodzi o zwiedzanie, był to błąd, bo tłum ludzi raczej temu nie sprzyjał. Z wejścia na wieżę zrezygnowaliśmy, bo była straszliwa kolejka.
Wisłoujście to rybacka wieś z XIV wieku. W połowie kwietnia 1829 roku , podczas jednej z największych powodzi w historii Gdańska, nadmiar wody z Wisły po przebiciu wału spłynął do morza, zabierając po drodze prawie wszystkie domy liczącej 200 mieszkańców wioski Wisłoujście. W 1914 roku tereny Wisłoujścia zostały włączone w granice administracyjne Gdańska. Po II wojnie światowej, gdy zapadła decyzja o budowie obiektów Siarkopolu, wysiedlono mieszkańców Wisłoujścia. Obszar pełni obecnie funkcje portowo-przemysłowe. Znajduje się tu zachowana zabytkowa twierdza. Usytuowana jest nad Martwą Wisłą, przy dawnym ujściu Wisły do Zatoki Gdańskiej.
W czasach krzyżackich, w XIV wieku, znajdowała się tu drewniana wartownia, spalona przez husytów w 1433 roku. W 1482 wybudowano w tym miejscu ceglaną wieżę z latarnią . Jej zadaniem była kontrola ruchu statków na rzece oraz bronienie dostępu do gdańskiego portu. Z czasem wokół wieży powstał wieniec artyleryjski oraz otoczono ją cztero bastionowym fortem. Twierdza Wisłoujście wielokrotnie była celem w kampaniach wojennych. W XIX wieku Twierdza odgrywała rolę więzienia, a w okresie międzywojennym mieścił się tam klub żeglarski. Po zniszczeniach z 1945 roku, do dzisiaj nie została w pełni odbudowana.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę w oruńskim parku.
