Zabytkowy Park Oruński , trzeci co do wielkości park miejski w Gdańsku, jednocześnie największy z parków historycznych . Położony jest nad Potokiem Oruńskim. Występują tu rzadkie rośliny takie jak pajęcznica gałęziasta, obrazki plamiste, dzwonek szerokolistny i przylaszczka pospolita, będące pozostałością po lasach. W parku rosła kiedyś lipa, której wiek w 1906 roku był oceniany na 400 lat. Według przedwojennego podania miała zostać zasadzona przez Królową Marysieńkę.
W 1630 roku właścicielem ogrodu został burmistrz Gdańska johann Zierenberg. Rezydencja parkowa stała się wtedy miejscem spotkań artystów i elity, a park nabrał cech ogrodu renesansowego. Pod koniec XVII wieku park przeszedł na własność gdańskiego armatora Albrechta Groddecka. W 1698 nocował tu AugustII Mocny, w 1734 roku, podczas oblężenia Gdańska znajdowała się tu kwatera rosyjskiego marszałka Munnicha. Prawdopodobnie tutaj został podpisany akt kapitulacji Gdańska. Rodzina Groddecków posiadała park w latach 1685 – 1779.. Potem był gdański botanik Reyger, a w 1803 roku pałacyk wraz z parkiem nabył kupiec angielski Edward Solly. W 1813, podczas wojen napoleońskich, Francuzi stoczyli tu potyczkę z Rosjanami, w wyniku której ogród został zdewastowany. Od tego wydarzenia bierze nazwę jedno ze wzgórz parkowych ,Góra Łez. Po tym wydarzeniu posiadłość nabył gdański kupiec Hoene. Podjął się on restauracji ogrodu i odbudowy dworku. W 1918 roku jego córka, Emilia Hoene przekazała ogród miastu.
Dla nas był miejscem częstych spacerów. Byliśmy w nim w sierpniu 2011 roku.
Potem jesienią, w październiku tego samego roku.
I złotą jesienią w październiku 2012 roku.
I zimą również tam bywaliśmy.
I wiele, wiele razy o czym już czasem pisałam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz