Byłam w tym dniu zmęczona i chyba dlatego nie miałam już ochoty przykładać się do zwiedzania, a był jeszcze w Złocieńcu ciekawy zespół budynków sanatoryjno-szpitalnych z początku XX wieku , położonych nad jeziorem Kransko. Pewnie znalazłoby się coś jeszcze, ale nie bardzo było gdzie wypić kawę, więc pojechaliśmy do Czaplinka.
Najstarsze ślady osadnictwa, sprzed 2500 lat, odkryto na wyspie Bielawa na jeziorze Drawsko i w Starym Drawsku. Na początku naszej ery byli tam germańscy Goci, po nich przyszli Słowianie, których gród w XII wieku najprawdopodobniej spalił Bolesław Krzywousty, włączając słowiańskie Pomorze do Polski. Jesienią 1286 roku książę wielkopolski Przemysław II, sprowadził na ten teren rycerzy Zakonu Świątyni Jerozolimskiej, którzy obok istniejącej osady rybackiej zbudowali Świątynny Gród. Prawa miejskie Czaplinek otrzymał w 1291 roku, a około 1300 roku ziemia czaplinecka została włączona do Brandenburgii, potem do biskupstwa kamieńskiego. W 1368 roku ziemie te nabył Kazimierz III Wielki. W rękach polskich Czaplinek pozostawał do 1658 roku, kiedy to ponownie przeszedł we władanie Brandenburgii. W wieku XVII wieku miasto przeżywało bardzo ożywiony rozwój. Nie omijały go też wielkie pożary, które niszczyły miasto prawie w całości. W okresie II wojny światowej w Czaplinku i jego okolicach, utworzono obóz pracy dla jeńców radzieckich, a spora grupa Polaków była zatrudniona przez Niemców jako robotnicy przymusowi. Miasto znajdowało się na linii niemieckiego oporu zwanej Wałem Pomorskim.
Nam tak bardzo chciało się kawy, że mniej interesowaliśmy się zabytkami niż szukaniem knajpy. Była jakaś blisko rynku, ale tak śmierdziało w niej starym przypalonym olejem, że odszedł apetyt na kawę. Na rynku była jakaś impreza dla dzieci, gwarno i tłoczno.
Przeszliśmy tylko przez rynek i obok neoromańskiego kościoła ewangelickiego, obecnie rzymskokatolicki, pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1829-1830 roku. Co prawda na chwilę zajrzałam do środka.
I dalej szukaliśmy restauracji. Trafiliśmy do Pomorskiej. Trąciła socjalistyczną myszką i pomimo dwunastej godziny nie można było nic zjeść. Panie po " socjalistycznemu" urządziły sobie ploteczki. Też nie udało się skorzystać. Zatem postanowiliśmy jechać dalej. Ja jeszcze w drodze powrotnej zerknęłam na kościół pw. Świętej Trójcy z XIII wieku, odrestaurowany w 1725 roku. Kościół należy do parafii Świętej Trójcy. Posiada barokowy ołtarz z XVIII wieku. i klasycystyczną ambonę z I połowy XIX wieku. Żałowałam, że byłam popędzana i nie weszłam do środka. Nie wiem nawet czy było otwarte.
Nasz pobyt w Czaplinku nie trwał chyba nawet godziny i pożegnaliśmy go.
Czaplinek leży nad jeziorem Drawskim. Nad tym samym jeziorem leży Stare Drawsko. Początkowo wieś nosiła nazwę Drawhim, potem Drahim. Są tam ruiny zamku z XIV-XVII wieku. Miejsce, gdzie obecnie wznoszą się ruiny zamku było prawdopodobnie w VII wieku półwyspem nie połączonych wówczas jezior. Walory obronne tego miejsca zostały wykorzystane przez ówczesnych mieszkańców tych ziem, słowiańskie plemiona, na wybudowanie ziemno-drewnianego grodu, który w XII wieku został spalony podczas przemarszu wojsk Bolesława Krzywoustego. Następnie zamek był we władaniu templariuszy, potem, od końca XIII wieku, joannitów. Około 1360 roku joannici zbudowali na miejscu dawnego grodziska słowiańskiego zamek. Wówczas istniała tam mennica fałszywych monet. W 1366 roku dobra nabył Kazimierz III Wielki i ustanowił tam starostwo, wznowione w roku 1407 i funkcjonujące do roku 1668. W 1657 roku oddane w zastaw Brandenburgii za 120 tysięcy talarów reńskich przez króla Jana Kazimierza. W drugiej połowie XVIII wieku zamek Drahim stopniowo tracił znaczenie na rzecz Czplinka i zaczął popadać w ruinę. Oprócz ruin można tam zobaczyć próbę rekonstrukcji życia w dawnym zamku. Jest rekonstrukcja XVI wiecznej kamieniczki przy użyciu oryginalnych elementów, XIV wieczna warownia i wiele innych elementów. Odbywają się tu też turnieje rycerskie.
Obok stoi neogotycki kościół pw. Wszystkich Świętych z 1869-1870 roku. Jest to kościół rzymskokatolicki należący do parafii pw. św. Stanisława w Sikorach. Budynek zbudowany w dużej części z granitu uzyskanego z ruin zamku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz