Pozostał nam jeszcze jeden dzień zwiedzania, ale tak, czy inaczej jechaliśmy już w kierunku domu, kierunek Kamień Pomorski.
Na obszarze uzdrowiska znajdują się naturalne surowce lecznicze: złoża torfu leczniczego czyli borowiny i wody lecznicze solanki. Znajduje się tam pięć zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. W IX–XI wieku była tam osada rybacka i portowa, która otrzymała prawa miejskie w 1274 roku. W 1176 przeniesiono z Wolina i powołano w Kamieniu Pomorskim biskupstwo, które podlegało arcybiskupowi gnieźnieńskiemu. W latach niepokoju i rywalizacji państw ościennych o Pomorze biskup kamieński uniezależnił się od arcybiskupa gnieźnieńskiego i od około 1188 roku podlegał bezpośrednio Rzymowi. W 1876 przypadkowo odkryto źródła solankowe, z czasem zaczęto też stosować borowinę z okolicznych torfowisk.
Na obszarze miasta historyczny układ przestrzenny z okresu średniowiecznej lokacji zniszczony w 1945 roku. W latach 60 tych XX wieku został zabudowany wielopiętrowymi blokami. Pomimo tego cały obszar Starego Miasta został wpisany do rejestru zabytków.
Zachowały się jedynie pojedyncze domy z wcześniejszego okresu.
Na Starym Mieście barokowy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny , pierwotnie gotycki, wielokrotnie przebudowywany. Kościół powstał w XIII wieku w miejscu książęcego grodu Gryfitów. Ufundowany został przez kamieńskich mieszczan. Pierwsza wzmianka o jego istnieniu pochodzi z 1297 roku. W średniowieczu pełnił funkcję miejskiego kościoła filialnego katedry. Dwukrotnie spłonął. Odbudowany został w 1619 roku z przeznaczeniem na luterańską kaplicę pogrzebową. W 1743 roku uległ zniszczeniu na skutek silnego sztormu na Zalewie Kamieńskim. W 1750 roku został odbudowany w stylu barokowym. Po II wojnie światowej został zamknięty. W latach 1960-1985 użytkowany był jako dom kultury, później przywrócono mu funkcje sakralne. Kościół bardzo skromny, żeby nie powiedzieć biedny. Po raz pierwszy spotkałam się z tym, że na podłodze był gumoleum.
Gotycki ratusz miejski z trójarkadowym podcieniem od strony wschodniej i bogatym wystrojem elewacji.
Pozostałości murów miejskich.
W rynku znajduje się w jedyna zachowana kamieniczka o konstrukcji ryglowej z XVIII wieku. Mieści się w niej hotel "Pod Muzami".
Stąd kilka kroków do kamieńskiej mariny.
Brama Wolińska, gotycka brama miejska z XIV wieku. Do bramu przylega gotycka baszta z XIV wieku zwana
Z wieży widok na miasto i kamieński zalew.
Najcenniejsze w Kamieniu jest chyba Osiedle Katedralne. Historyczna katedra diecezji pomorskiej, konkatedra św. Jana Chrzciciela. Katedrę ufundował w 1176 roku książę pomorski Kazimierz I w miejscu wcześniejszego drewnianego kościółka. Kościół ukończono w pod koniec XV wieku. Zbudowano wówczas przylegający do prezbiterium od strony południowej kapitutarz oraz wyposażono katedrę w nowe organy. Około 1480 roku w prezbiterium ustawiono ołtarz główny. W 1535 roku katedra przeszła w ręce Kościoła Ewangelickiego. Świątynią luterańską pozostawała do 1945 roku. W drugiej połowie XVII wieku uzyskała nowe barokowe wyposażenie oraz istniejące do dziś organy z trzema tysiącami piszczałek.
Z katedry jest możliwość wyjścia / za opłatą / na katedralny XIII wieczny wirydarz - ogród wewnątrz murów kościelnych.
W skład zespołu katedralnego wchodzi też pałac biskupi. Jest to renesansowy budynek kurii biskupiej, wzniesiony w XV wieku, gruntownie przebudowany w XVI wieku.
Plebania katedralna – budynek kanonii wraz z zabudowaniami gospodarczymi, wzniesiony w XVIII wieku.
Wokół katedry skupione są jeszcze dom zakrystiana, wzniesiony w XIX wieku, obecnie prywatny dom mieszkalny, dom dziekana – dworek wzniesiony w XVIII wieku, kanonia – wzniesiona w XVIII wieku, obecnie dom mieszkalny, kanonia – obecnie dom sióstr zakonnych, dom gminy protestanckiej – wzniesiony w 1934 roku, obecnie dom księży emerytów, szkoła – wzniesiona w latach 1907–1909, obecnie szkoła podstawowa, dom zakładu panien – wzniesiony w latach 1691–1694, obecnie dom mieszkalny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz