Z czystym sumieniem polecam Legnicę , aby odwiedzić to miasto. Mało, aby pozostać tam na dłużej. My jednak, tym razem ruszyliśmy dalej, do Chojnowa.
Chojnów uzyskał lokację miejską przed 1241 rokiem. Rozwój miasta zapoczątkowany w 1333 roku przerywały liczne wojny i epidemie przetaczające się przez Śląsk. Najbardziej dotkliwy okazał się najazd husytów w 1428 roku, w trakcie którego wymordowano niemal wszystkich mieszkańców. W ciągu swojej historii miasto wielokrotnie zmieniało przynależność państwową. W momencie uzyskania praw miejskich Chojnów stanowił część księstwa legnickiego, będącym ówcześnie lennem Królestwa Czech. W późniejszych latach przechodził w ręce Habsburgów, Prus i Niemiec. Po II wojnie światowej wraz z większością Śląska przeszedł w ręce Polski. Zmiana ta wiązała się z opuszczeniem miasta przez dotychczasową ludność niemiecką i zasiedleniem go przez polskich osadników, pochodzących głównie z terenów kresów wschodnich. Do niedawna Chojnów stanowił liczący się w regionie ośrodek gospodarzy, na który składał się m.in. przemysł maszynowy, papierniczy, spożywczy i odzieżowy. Współczesnym symbolem miasta stała się postać tkacza z fontanny na chojnowskim Rynku.
Stanowi ona nawiązanie do tkackich tradycji Chojnowa, które obok sukienników stanowiło filar średniowiecznego przemysłu w mieście. Osobiście wyjechałam z tego miasta z mieszanymi uczuciami. Zrobiło na mnie wrażenie raczej zaniedbanego, a może nie mającego możliwości na pokazanie tego co posiada. A posiada rynek o nieregularnym kształcie powstały z rozszerzenia głównej drogi handlowej. Plac przypomina rozciągnięty trójkąt o wymiarach 60x300 m / jeden z najdłuższych na Śląsku /, na którego ostrym, wschodnim końcu znajduje się kościół św. Piotra i Pawła, dominujący nad placem. Po środku wyżej przedstawiona fontanna.
Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła zbudowany w XIV wieku, do 1945 roku pw. Najświętszej Maryi Panny jest średniowieczną gotycką budowlą typu bazylikowego, nazywaną potocznie Dużym Kościołem. Jest to największy tego typu obiekt w mieście oraz powiecie legnickim. Do 1525 roku była to świątynia katolicka, która przeszła w ręce protestantów. Po II wojnie światowej świątynia ponownie trafiła w ręce kościoła rzymskokatolickiego,
Drugi kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny zwany potocznie małym, wybudowano w latach 1909-1911 dla katolików. Wzniesiono ją jako neoromańską bazylikę. Oryginalny wystrój wnętrza nawiązuje do bazylik romańskich. Jednym z ważniejszych zabytków jest mała figura Madonny umieszczona w ścianie południowej nawy, wykonana na przełomie XIX i XX wieku. Pod świątynią są umieszczone podziemia, w których znajdują się krypty w których pochowane są doczesne szczątki dwóch niemieckich proboszczów parafii. Do samego kościoła nie podchodziliśmy. Wieża widoczna była od zamku.
Zamek piastowski, który przez kolejne dziesięciolecia był siedzibą kasztelanów. Zbudowany w drugiej połowie XIII wieku, wielokrotnie przebudowywany, w tym całkowicie, po spaleniu przez husytów w latach 1546 -1548. Z tego czasu pochodzi portal z umieszczonymi nad drzwiami popiersiami Fryderyka III i jego żony Katarzyny Meklemburskiej. W XVIII wieku po wielkich pożarach w Chojnowie, zamek został w połowie rozebrany. Nie spaliło się jedynie skrzydło północno-zachodnie. Obecnie mieści się w budynku Muzeum regionalne.
W ogrodzie na tyłach zamku zebrano detale rzeźbiarskie odnalezione w mieście, tablice epitafijne i nagrobki z cmentarzy. W ten sposób uratowano te elementy przed zniszczeniem.
Tuż przy zamku budynek urzędu miasta. Jest to neorenesansowy ratusz z cegły. Budynek, zbudowany po zawaleniu się starego ratusza, posiada ryzalit zwieńczony zegarem.
Chojnów powstał w XIII wieku jako osada handlowa i rzemieślnicza nosząca nazwę Haynow. Towarzyszyła ona zamkowi, który był siedzibą kasztelanii. Ponieważ czasy średniowiecza nie należały do spokojnych, rada miejska zdecydowała się na otoczenie miasta murami obronnymi. Wzniesiono je w pierwszej połowie XIV. Wraz z rozwojem uzbrojenia obwarowania straciły na znaczeniu i w XVIII-XIX wieku rozebrano je, pozostawiając tylko niektóre ich elementy. Jednym z nich jest tzw. Baszta Tkaczy. Baszta wzniesiona została około 1400 roku. W połowie XVI wieku jej szczyt ozdobiła renesansowa attyka. W XVII wieku zmieniło się jej przeznaczenie. Baszta stała się miejskim więzieniem.
Jednym z najładniejszych budynków jest kamienica typu renesansowy pałacyk. Obiekt zbudowany na przełomie XIX/XX wieku składa się z dwóch skrzydeł o neorenesansowych szczytach oraz łącznika z wieżą pośrodku zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Budynek pozostaje dziś zaniedbany.
Zachowana od zagłady został najwartościowszy i najstarszy budynek Hansa Schrama. Kamienica w stylu renesansowym wzniesiona w 1544 roku. Na frontowej elewacji budynku możemy oglądać bogato rzeźbione w kamieniu renesansowe obramowania okienne oraz okazały półkuliście zamknięty portal.
Gdzieś w okolicach zamku restauracja Niezły Młyn. Miejsce, w którym się mieści, ma bogatą historię. Od lat w swoich murach gościła mieszkańców Chojnowa i okolic. Pamięta czasy powojennej restauracji „Polonia” z eleganckimi, białymi obrusami, piękną zastawą i ludźmi pełnymi nadziei na lepsze jutro.
I to byłoby to, co na plus. Reszta, która widzieliśmy była w opłakanym stanie. Sprawiała wrażenie miasta duchów.
Zaczynam mieć obawy, czy to się wkrótce nie rozleci tak jak wiele innych, chociażby zespół cukrowni, z 1882 roku. Rozebrano i po kłopocie. Niestety tak się często dzieje. A jak nie można rozebrać, to w dziwnych okolicznościach wybucha pożar.
Znajomi mieli już dosyć zwiedzania. Może zniechęciła ich szarość Chojnowa. Pojechali więc do Nowej Soli, do naszego hotelu. My też ruszyliśmy w tym kierunku, ale przez Kożuchów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz